12 mei 2023 – INTERVIEW Het humanistisch verbond trakteerde me dit weekend op een nieuwe bijnaam: ‘koppige optimist’. De hele zaterdag vroeg ik me af waarom ik zo blij was met deze titel. Toen ik klein was (ik ben geboren in 1967) hadden we thuis een kolenkachel. Mijn moeder raakte haar baan kwijt toen ze mij kreeg, want werkende moeders waren ‘not done’. En mijn vader deed de gordijnen dicht toen hij voor het eerst meehielp met de afwas, zodat niemand zou zien dat hij huishoudelijke taken deed. Er waren meer dingen totaal anders dan nu. Homoseksualiteit was een taboe, net als relaties tussen witte mensen en mensen van kleur, relaties tussen protestanten en katholieken, seks voor het huwelijk, voorbehoedsmiddelen, abortus, echtscheidingen. Twintig tot dertig jaar later waren al deze normen en waarden veranderd – gelukkig! Dát is waarom ik een optimist ben. Ik heb gezien dat we als mensheid in een hele korte tijd ons gedrag fundamenteel kunnen veranderen. Steeds meer mensen doen dat ook en worden duurzamer. Het vegetarisch aanbod wordt steeds groter. ‘Rechten voor de natuur’ is de snelst groeiende juridische beweging. Er worden grote stappen gezet naar schonere energie en steeds vaker ook naar een betekenisvolle economie. Dát verhaal wil ik vertellen. Op school en in mijn boeken. We kúnnen het anders doen.
